Nieuwe ronde, nieuwe kansen! Maar geen nieuwe jas.
Ook ik heb ‘goede voornemens’ voor dit mooie jaar (2020, wat een heerlijk getal!). Geïnspireerd door onder andere de blogs van Coby, de Instagram Fair Friday (go check them out!) en een minor die ik een aantal jaar geleden volgde over arbeidsuitbuiting bij kleding, ga ik het volgende doen…..
Een jaar lang geen k l e d i n g kopen!
Ja, echt waar. Ik ga het gewoon doen (of dus eigenlijk gewoon niet doen)! Ik wilde eigenlijk typen dat ik het ‘gewoon ging proberen’, maar dat impliceert dat ik kan/mag falen. En dat is niet de instelling die ik wil hebben! Begrijp me niet verkeerd: af en toe mag ik wat liever voor mijzelf zijn en mijzelf wat meer toestaan om dingen te ‘verprutsen’. Maar deze keer wíl ik het echt volhouden, omdat ik op dit gebied iets wil bewijzen aan mijzelf, mijn omgeving en aan jullie.
Al heel lang ben ik verdrietig over de kledingindustrie. Om verschillende redenen:
1. Kledingindustrie
Weet jij waar je kleding vandaan komt? Zoveel mensen die in armoede leven, alleen maar omdat ik mijn shirtje zo goedkoop mogelijk wil hebben. De manier waarop zij behandeld worden, gunnen we niemand. Zo worden ze zwaar onderbetaald, werken ze op onveilige plekken, maken ze vreselijk lange dagen (en soms zelfs nachten), leven ze in grote armoede, hebben ze (vaak) geen recht op pensioen etc. Ze worden eigenlijk gedwongen hier te blijven werken, omdat ze anders helemaal geen geld hebben.
Toch willen we niets veranderen in ons koopgedrag. We weten ergens in ons achterhoofd af van de misstanden in de kledingindustrie, maar omdat we het niet direct zien, voelen we ons er niet schuldig over of willen we er gewoon niet aan denken. Tenminste, daar betrap ik mezelf vaak op als ik in de H&M sta en een lading kleding mee naar huis neem. “Niet aan denken, dit truitje is toch superleuk?”, is een gedachte die vaak door mijn hoofd speelt. Dit omdat ik er juist wél bewust mee bezig ben, maar het jammer vind dat ik dan geen leuke, betaalbare kleding kan kopen. Hier is wat mij betreft tóch een oplossing voor, die ga ik in een volgende blog met je delen!
2. Fast fashion
We kopen dingen, omdat we ze ‘even’ leuk vinden en omdat ze goedkoop zijn. Als artikelen goedkoop zijn, kopen we er vaak meer van. Onder het mom van: “Omdat het kan, ik heb genoeg geld”, koop ik vaak toch net iets extra’s. Dit resulteert in een uitpuilende kledingkast, waarvan ik de helft niet aan heb. Kleding wordt op deze manier minder waard; het is minder speciaal en dat is jammer. Je denkt ook minder na over wat je koopt, omdat je het net zo snel weer weg kunt doen. Fast fashion. Terwijl duurzame kleding juist heel tof kan zijn, omdat het vaak uniek is en er veel aandacht aan is besteed. Je loopt er minder mainstream bij en dat vind ik eigenlijk wel leuk.
3. Dankbaarheid
Daarbij geldt: alle marketing en advertenties zijn erop geprogrammeerd om ons ‘ontevreden’ te doen laten voelen. Ik merk aan mijzelf dat ik, wanneer ik een leuk kledingitem zie, het direct wil hebben. Terwijl ik ook leuke kleding in de kast heb hangen. Die kleding wordt, op het moment dat ik geprimed word met ‘koop iets nieuws, je hebt het nodig’, opeens een stuk minder waardevol. Ik heb deze kleding al tot mijn beschikking, maar die ene nieuwe broek zou het echt he-le-maal afmaken. Zo wil ik helemaal niet leven. Ik wil dankbaar zijn. Dankbaar voor de kleine dingen die ik heb, maar ook dankbaar voor de vele luxe die wij in Nederland genieten. Zoals een broek kopen omdat ik ‘m leuk vind, niet omdat ik anders in ondergoed over straat moet.
God geeft ons zo ontzettend veel. Het probleem is dat wij dit niet vaak niet zien… Het is goed om je te realiseren waar je allemaal over beschikt: een huis, warmte, een bed, eten, vriendschappen, familie en natuurlijk… Kleding (misschien wel bergen, net zoals ik)! Hoe bijzonder is dat? Best wel heel bijzonder, hoor. Ook al beseffen we het niet altijd. Ontzettend veel mensen hebben het minder goed dan wij.
Het hebben van een dankbaar hart is iets waar ik naar streef. En ik denk dat deze challenge me hierbij gaat helpen! Ik wil creatiever worden in wat ik aan doe, en als ik merk dat ik bepaalde kleding helemaal niet draag, wil ik deze gaan verkopen. Dit omdat het gewoon leuk is om andere mensen blij te maken met voor hen iets nieuws zonder dat het bijdraagt aan het proces van oneerlijke kleding of milieuvervuiling. Daarnaast ruim ik een beetje op: ik wil graag af van mijn overgeconsumeer en ik wil me meer focussen op de items in mijn kast die écht bij me passen.
En het scheelt ook weer gestress rondom wat ik aan doe: minder keus is soms veel relaxter. We gaan zien hoe het gaat! Stay tuned, ik ben van plan een Instagram aan te maken met allerlei items die een nieuwe kans verdienen! Misschien wel bij jou, maar dat hoeft niet hoor. Want wellicht heb je al heel veel leuke kleding. Tip: ik zou je kast weer eens doorspitten op zoek naar leuke nieuwe combi’s!
4. Je identiteit door je kleding
Ik ontleen mijn identiteit aan mijn kleding. Natuurlijk is het niet verkeerd als een toffe outfit je een prettig gevoel geeft (heerlijk vind ik dat!), maar ik wil niet iemand zijn die haar identiteit ontleent aan de kleding die ze draagt. Ik wil iemand zijn die weet hoe God over haar denkt. Die weet dat ze geliefd is, ook al heeft ze een vuilniszak aan (bij wijze van, haha). Op dit moment merk ik dat ik dit wel lastig vind. Ik ben benieuwd wat God de komende tijd tegen mij wil zeggen op dit gebied. Ik zal hier het aankomende jaar zeker over delen.
5. Milieu
De ecologische voetafdruk is huge! Voor het maken van één spijkerbroek is gemiddeld 8000 liter water nodig. En dan hebben we het nog niet eens over de luchtvervuiling vanwege de vele transporten die nodig zijn om de kleding vanuit de fabriek naar de winkel en van de winkel naar jouw voordeur te brengen. Wij als nieuwe generatie willen graag strijden voor een betere wereld en daar kunnen we op kleine schaal zelf al mee beginnen door op te letten wát je koopt en door je inkopen te minimaliseren.
Goed, dit in het kort over mijn beweegredenen om een jaar geen kleding te kopen. Over drie maanden krijgen jullie een update waarin ik vertel hoe het tot dan toe gaat en zal ik wat meer delen over die ‘oplossing’ voor leuke kleding die niet eerlijk is. Ik ben benieuwd naar het verloop van mijn zoektocht voor alternatieve, eerlijke kleding en hoe ik om zal gaan met mijn koopdrang (want ja: guilty) en het vinden van mijn identiteit in Hem (you are so precious in His eyes).
Lieve vriendinnen, één ding rest mij te zeggen. In God hebben we alles wat we nodig hebben. “De Heer is dichtbij voor mensen die hem roepen, dichtbij voor mensen die op hem vertrouwen.” (Psalm 145:18)
“De Heer zorgt voor mij zoals een herder voor zijn schapen zorgt. Ik kom niets tekort. Hij laat mij rusten in groene velden. Hij laat mij drinken uit rustige stroompjes. Hij geeft me kracht. Hij helpt me om te leven zoals Hij het wil, omdat Hij dat heeft beloofd.” (Psalm 23:1-3)
Ik hoor graag jullie reacties, en als iemand het leuk vindt om mee te doen (of een periode van het jaar), let me know!
