Levenslesje #4 – Alleen is niet eenzaam
Voel jij je weleens eenzaam? Vast wel. En dan ben je niet de enige. Deze week is Week tegen de Eenzaamheid. Meer dan 1 op de 4 Nederlanders voelt zich wel eens alleen. Ik vind dat op een vreemde manier prettig. Want zeggen dat je je eenzaam voelt, dat staat een beetje sneu. Alsof je geen vrienden hebt, alsof je geen leuk leven hebt.
Je kent het vast wel. Die leuke foto’s op facebook. Dit weekend bijvoorbeeld nog. Een nichtje van mij was met haar kindjes naar de kinderboerderij geweest. Een facebookvriendin had een gezellig weekendje Antwerpen. De derde zat gezellig op de fiets en de vierde genoot van wijn, bitterballen en gezelschap.Vind je ‘t gek dat je je eenzaam voelt als je al die plaatjes voorbij ziet komen? In Nederland zijn 243.000 eenzame jongeren. In je eenzaam voelen sta je dus niet alleen.
Rust en reflectie
Ik bracht de zondag alleen door (op de kerkdienst en nakletsen met vrienden na) om tot rust te komen. Afgelopen week was een gekkenhuis met zes lange dagen werken en om op maandag weer fit genoeg te zijn om aan de slag te kunnen, had ik een dagje rust en reflectie nodig.
Ook ik kan me weleens eenzaam voelen. Dan mis ik iemand die me gerust kan stellen of om mee de zon in te gaan. Ben ik dan sneu? Nee, ik heb vrienden en familie die van me houden. Ik ben niet alleen. Maar ik wil heel graag gezien worden, ik vind het fijn als iemand aan me ziet dat het misschien even niet zo lekker gaat. Zo staat ook in de krant dat jongeren zich vaak anders eenzaam voelen. Ze hebben genoeg mensen om zich heen maar voelen met niemand echt een diepe band, staat er. Herken jij dit? Om een diepe band met iemand te krijgen, is het nodig dat je je openstelt. Maar je openstellen is best eng. Dat blijkt ook wel uit de reacties van meiden onder dit artikeltje van Marian.
Wat ik heb moeten leren, is dat alleen zijn niet hetzelfde is als eenzaam zijn.
Kamers in je hart
Dat heb ik geleerd van Henri Nouwen, hij is een Nederlandse priester die veel levenswijsheid heeft opgedaan en daar mooie boekjes over heeft geschreven. Als ik die boekjes lees, heb ik altijd al een minder eenzaam gevoel. Want hij weet waar je doorheen gaat als je je eenzaam voelt. Wat hij zegt, is dat je moet leren om alleen te zijn. Dat als je door die eenzame gevoelens heen gaat, je bij de kamers in je hart komt waar jij alleen bent. Waar je misschien God wel ontmoet.
Begrijp me niet verkeerd. Het is vaak heel goed om mensen op te zoeken en met hen goede gesprekken of gewoon gezelligheid te hebben. Maar als je goed alleen kunt zijn, als je rust vindt bij jezelf en bij God, dan ben je vaak ook een gezelliger en liever mens dan als je nooit alleen bent.
Maar hoe dan?
Hoe dat dan gaat? Dat zal voor iedereen verschillend zijn. Maar na zo’n week als ik afgelopen week had, moet ik dingen verwerken. Dan ben ik bijvoorbeeld boos op iemand, gewoon heel moe en komen er vragen op me af als: is dit het allemaal waard? Het helpt mij dan de week even op te schrijven en mijn gevoelens te benoemen. Vervolgens ben ik een tijdje stil, luister een mooi liedje, huil soms en breng m’n gedachten bij God. Even naar buiten gaan en een rondje lopen helpt ook. Na zo’n moment ben ik meer opgeladen dan als ik heel de dag series kijk (wat ook weleens gebeurt :)), want ik heb vrede gevonden, weet weer waarvoor ik het doe en kan vervolgens genieten van m’n zelfgemaakte pompoensoep die ik lekker in m’n eentje opeet.
Voel je het verschil tussen eenzaam en alleen zijn?
